Produkcja na zamówienie jest traktowana jako operacja ściągania, ponieważ zdarzenie, które inicjuje działanie produkcyjne — zamówienie odbiorcy — rozpoczyna się od realizacji zamówienia i działa wstecz przez sekwencję produkcyjną, aby dojść do planu lub harmonogramu. Oznacza to, że produkcja jest "ciągnięta" przez popyt. Z kolei produkcja na magazyn (MTS) jest operacją typu push.
Planowanie produkcji na zamówienie staje się coraz bardziej powszechne, ponieważ jest zgodne z rynkowym trendem "masowej personalizacji", który pociąga za sobą małe partie lub partie produkowane z wydajnością produkcji masowej. Jako operacja ściągania, produkcja na zamówienie zawiera niestandardowe funkcje w przebiegu produkcyjnym. Produkcja na zamówienie pomaga również zminimalizować nadmierne zapasy, które często powodują marnotrawstwo. W związku z tym produkcja na zamówienie jest często składnikiem szczupłej produkcji i harmonogramowania just-in-time (JIT).
Dużym wyzwaniem w planowaniu produkcji na zamówienie jest zminimalizowanie czasu realizacji, mimo że cykl produkcyjny rozpoczyna się dopiero po otrzymaniu zamówienia. Oznacza to, że produkcja na zamówienie jest bardziej podatna na produkty o stosunkowo krótkich cyklach produkcyjnych. Aby skrócić czas realizacji, producenci mogą stosować podejście "make-to-stock" w przypadku komponentów półproduktów, które wymagają znacznego czasu realizacji, tak aby etapy procesu z wykorzystaniem takich komponentów pośrednich mogły rozpocząć się szybciej po otrzymaniu zamówienia. Jest to koncepcja planowania zapotrzebowania materiałowego w oparciu o zapotrzebowanie (DDMRP).
Niektóre funkcje nowoczesnego zaawansowanego systemu planowania i harmonogramowania (APS) mają na celu optymalizację planowania produkcji na zamówienie. Oprogramowanie APS umożliwia planistom szybką ocenę zmian w ilości lub terminie dostawy, a także zmian w zdolnościach produkcyjnych oraz dostosowanie planu produkcji na zamówienie do nowych wymagań.
