Zasoby produkcyjne mogą obejmować surowce, komponenty od dostawców, sprzęt produkcyjny i personel lub części zamienne – wszelkie zasoby potrzebne do zakończenia produkcji gotowego wyrobu. Planowanie zasobów produkcyjnych jest określane skrótem "MRP II" (lub 'MRP 2'), aby odróżnić je od planowania zapotrzebowania materiałowego (MRP I). Planowanie zasobów produkcyjnych 2 obejmuje wszystkie możliwości MRP I, które koncentruje się na zapasach surowców i dostarczonych komponentów przez producenta. System MRP I wykorzystuje dane magazynowe, dane zlecenia produkcyjnego i zestawienia komponentów (BOM) do obliczania ilości i czasu zakupów dodatkowych towarów przychodzących.
Planowanie zasobów produkcyjnych jest obsługiwane w nowoczesnych systemach zarządzania operacjami produkcyjnymi (MOM) za pomocą zaawansowanego oprogramowania do planowania i harmonogramowania (APS ). Zaawansowane oprogramowanie do planowania i harmonogramowania eliminuje wiele ręcznego wprowadzania danych, które towarzyszyło starszym podejściom do planowania zasobów produkcyjnych. Umożliwia to również systemowi MRP II zarządzanie bardzo zróżnicowanymi portfelami produktów w ramach rygorystycznych wymagań dotyczących dostaw do klientów, złożonych scenariuszy alokacji zasobów i zleceń zmian w ostatniej chwili.
Oprogramowanie do planowania zasobów produkcyjnych oblicza i aktualizuje zapotrzebowanie materiałowe na podstawie rzeczywistych zamówień i prognoz zamówień. Złożoność operacji produkcyjnych i harmonogramów dramatycznie wzrosła w ostatnich latach ze względu na rosnącą złożoność produktów i łańcucha dostaw, globalizację, masową personalizację i inne czynniki. W rezultacie, duża liczba zmiennych i punktów danych, które należy uwzględnić w oprogramowaniu MRP, spowodowała, że wielu producentów – nawet małych i średnich firm – przeszło z papierowych, arkuszy kalkulacyjnych i własnych narzędzi MRP na zintegrowane narzędzia cyfrowe, takie jak zaawansowane planowanie i harmonogramowanie.
Planowanie zasobów produkcyjnych opiera się na koncepcji "popytu zależnego", która odnosi się do zapotrzebowania na surowiec lub składnik pośredni zależny od popytu na produkt końcowy. Producent prognozuje popyt na konkretny produkt gotowy – uważany za "niezależny popyt", ponieważ pochodzi ze źródła zewnętrznego, zazwyczaj klienta lub zamówienia na magazyn – a oprogramowanie MRP oblicza zapotrzebowanie na materiały na podstawie tej prognozy.
Cel dzisiejszego planowania zasobów produkcyjnych jest często związany z metodologiami planowania just-in-time (JIT) i just-in-sequence (JIS), które mają na celu zminimalizowanie zarówno poziomu zapasów, jak i czasu, przez jaki materiał pozostaje w magazynie lub stacjonuje w pobliżu urządzeń przetwórczych, które będą go wykorzystywać. Takie strategie muszą również zapewniać wystarczające zapasy, aby uniknąć wszelkich niedoborów lub przestojów w produkcji.
Dane wyjściowe oprogramowania do planowania zasobów produkcyjnych odpowiadają na pytania dotyczące pozyskiwania, przechowywania i wdrażania, w tym:
- Kiedy zamawiać każdy materiał
- Ile zamówić
- U którego dostawcy złożyć każde zamówienie
- Gdzie przechowywać zapasy
- Kiedy przenieść materiał (i ile) z magazynu na linię produkcyjną
Planowanie zasobów produkcyjnych może być również używane do uwzględniania zmian w podaży lub popycie. Na przykład informacje o wpływie klęski żywiołowej na dostawcę mogą być uwzględniane w systemie planowania zasobów produkcyjnych, dzięki czemu w razie potrzeby dostępne są odpowiednie dostawy.
Powiązane produkty: Zaawansowane planowanie i harmonogramowanie Opcenter
